Description
Geçit Yok oluş: Barlas ve Cenk'in hikayesi Cenk Barlas'ın ona karşı olan bu tavrından çok sıkılmıştı. Sonunda karargahtan çıkmaya karar verdi. Hızlı adımlarla orayı terk ederken Barlas' ın arkasından geldiğinin farkındaydı. Onun üstü olması ona katlanamağı anlamına gelmiyordu. Bu karargaha geldiğinden beri sürekli ayak işlerini yaptırıyor olmasını bir kenara bırakmış, bir de şehir savunmasına çıkmasına karşı çıkıyordu. Çok ilerleyemeden kolundan tutulup duvara yapıştırıldı. Oldukça ifadesiz bir yüzle kendisine bakıyordu yine Barlas. Cenk onun gözlerinde yeşermeye başlayan endişe tohumlarını fark etmemişti bile. Genç adam karşısında olan liderine bakarken kendine engel olayarak hızlıca onu itip konuşmaya başladı. " Lider, artık ne zaman gece nöbetlerine çıkmaya başlayacağım insanların artıklarını temizlemekten çok yoruldum. Öznur bile artık şehir korumasina çıkarken ben neden çıkmayorum?" Barlas derin bir nefes alarak kendini sakinleştirmeye çalıştı. Onun için ne kadar endişe ettiğinin farkında değildi bile. Cevap vermedi. Cenk daha da hırslanıp bağırmaya başladı. Barlas önünde bulunan küçüğe yaklaştı. Onunla olan yakınlığındandan rahatsız olan Cenk geriye doğru yürüdü. İkisi de bir süre sessizlik içinde kaldı. Barlas Burnunu önce onun saçlarına daldırdı. Daha sonra yavaş yavaş yanağına doğru indi. Cenk şaşkınlık içinde olanlara bakarken belinden aşağı doğru inen elleri izledi. Barlas yavaşça konuştu. " Ben ne zaman istersem göreve o zaman çıkarsın. Şimdi uslu bir çocuk ol ve karargaha geri dön!" Dedi daha sonra yanağına ıslak bir öpücük kondurup karanlığın içinde kayboldu.
TANITIM 1
