PROLOG

Prosty schemat.
Dziecko w sierocińcu krzywdzone przez opiekuna, który o ironio ma o nie dbać, a nie macać po nocach. Wzrok utkwiony w klamkę, która gdy tylko się otworzy przyniesie za sobą zły dotyk. Marzenie o ciepłym posiłku przysporzy bohaterce nie jednego siniaka, inne dzieci wcale nie są lepsze. Egoiści wpatrzeni w siebie.. ale..nie mają wzorca, znają tylko przemoc. Saphira robi to o czym każdy myśli, im brakuje odwagi, a ona nie ma nic do stracenia. Potrzebuje jedynie miłości.. tylko czy dostanie tak silne uczucie od potwora spotkanego w lesie? Czy zimna w środku i na zewnątrz istota wie jak to jest KOCHAĆ?