1. 𝓑𝓞̈𝓛𝓤̈𝓜

"Hava yeni yeni aydınlanıyor, balkondan dışarıya bakıyorum. İkimizi görüyorum kaldırımın önünde. Sarılıyoruz, bir şeyler söyleyip gülüyoruz birbirimize. Zihnimin bana oynadığı küçük bir oyun olduğunu bilsem de, içim gidiyor o görüntümüze. Zihnim bana neden böyle bir oyun oynuyor? Daha önce hiç böyle bir an yaşamadık ki. Sahi, biz daha önce hiç sarılmadık. Ona sarılmak nasıl bir şey acaba? Yıllardır bunun hayalini kuruyorum. Hayallerimde olsa bile ona sarılmak o kadar güzel hissettiriyor ki. İnsanın yaşadığı en güzel hissinin hayallerinde olması ne kötü."