geçmiş

Gözyaşlarımız bile terk ederken bizi, kimse için kalıcı düşünmemeliydik.
' savcı senin içinde bedenini satan birinden farksız değilim değil mi ? şu yaşıma gelmişim annemden başkası insan sayamadı beni hep bir kalıbım vardı , hep bir sığdırılmaya çalışılmak hep bir zorlama . Ama haklısın insan olsaydım başından babam vazgeçemezdi benden . Bilmiyorum belki bir umut o gece bana gülümsediğinde beni de senden saydın sanmıştım, bazen çocuk olmadığımı unutup boşa hayal kuruyorum boş ver sen beni.'