Description
Nazende. Adım bu. Anlamı nazenin, naz yapan sevgili demekmiş. Bunu öğrendiğimde yedi yaşındaydım. O gün anneme sarılıp bana bu ismi bana verdikleri için yalnızca bir çocukta görülebilecek bir içtenlikle teşekkür etmiştim. İsmime bayılıyordum, çünkü sadece bende vardı. Özeldim. Bir taneciktim. Bana bu ismi babam koymuş, doğduğum gecenin sabahında. Çekip gitmeden hemen önce. Bunu öğrendiğimde on beş yaşındaydım. O gün ismimden nefret ettiğime karar vermiştim, ertesi gün de bu kararımı unutup yine özenle kucaklayıvermiştim ismimi. Sıradan bir akşam üzeri evimin kapısında Nazende ismine gönderilmiş tek bir dal gül bulduğumda yirmi yaşındaydım. O gün hayatımın bir daha asla bir araya gelemeyecek parçalara ayrıldığı gündü. Çünkü o gün yirmi yıllık sıradan yaşantımda hiç yapmadığım kadar büyük bir hata yapmıştım. Asla affedilemeyecek, affedilse bile unutulmayacak bir hata... Eğilmiş ve o gül dalını elime almıştım.
Prolog | Kan Kırmızısı Bir Gülün Dikenleri
