Description
-Kam nje jave qe kam dalur Eni,ti nuk u bere kurr e gjalle,ku shkuan premtimet e tua Eni. Nuk dinte c'ti thoshte nuk foli fare, por uli koken. Ai i ngriti koken me duar duke i prekur mjekren. Pa lot ne syte e saj duke rrjedhur ne faqe. Shiu filloi te biente me i dendur,ishin njomur ishin bere uje,por as qe e kishin ven re,ai i shtengonte fort krahet dhe e veshtronte,ajo Eni kishte qene shpresa qe e kishte mbajtur gjalle gjithe keto vite,kurse ajo as nuk kishte bere gjen me te vogel,te shkonte ta takonte atje ne ate burg te mallkuar,qelia e tij vite me radhe mbajti emrin e saj,qe ishte shkruajtur ngado ne cdo cep. -Andi me lesho me duhet te iki se po me vret keshtu. Ai e leshoi e shtengonte pavetedije. -Me fal nuk doja ,mund te shkojm diku te pijm dicka,kam nevoje te rri me ty. -Gjerat kane ndryshuar Andi,nuk eshte asgje sic e ke lene,me fal por me duhet te iki,tha ajo dhe hipi ne makine duke mbyllur deren. Ai u acarua. -Cfare ka ndryshuar,jo asgje ska ndryshuar,une jam i njejti. Vetem ti ke ndryshuar Ennnn vetem ti,-bertiti ai nderkoh ajo ndezi makinen. -Ti nuk mund te me shmangesh Eni ,ti ke fjetur dhe je zgjuar me imazhin tim - bertiti ai duke i gjuajtur me shkelm rrotes se makines. Ajo iku ,por ai sdo lejonte qe ajo te ikte ashtu nga jeta e tij,e dinte qe ajo e donte e pa ne syte e saj ishte ajo e njejta En,Eni i tij.
Pjesa 1
