Description
*Karanlığa mühürlenmiş onlarca kalbin romanı...* Oturup, zamanın sessiz karanlığını izliyorum. Sevdiğim adamın bende bıraktığı hasarları tespit ediyorum. Zamanla geçeceğini biliyorum... Benimde güzel günler göreceğim anlar gelecek... Kalbimde amansız bir ağrı var. Hâlâ, ihanetin soğuk tarafı dururken, bu üç harflik kelimeyi dile getirmeden edemiyorum. AŞK... Ve ilk defa suskun kaldım. İlk defa kalbim parçalandı. İlk kez nefessiz kaldım. Aşkın diğer tarafını gördüm... İhanet her gecenin zehridir. İçimdeki aşk gitti. Gülümseme gitti. Sadece pişmanlık, çaresizlik, acı ve bitmeyen gözyaşları kaldı... Anlamayacağım... Algılamayacağım... Herkes gülerken ben sadece ağlayacağım... Kalbimdeki sonbahar ağacı dallarında ki yaprakları bir bir solduruyor. Bu bana umudun da bittiğini hatırlatıyor...
*alıntı*
