Giriş

Sert poyraz kızıl saçlarını uçururken o, her zamanki donuk ifadesiyle bulutlarla kaplı gri gökyüzünü hiç kımıldamadan seyrediyor; martıların çığlıklarını ve denizin hırçın dalgalarının vapura çarpış seslerini usulca dinliyordu.

Gizemliydi. Adını bile bilmememe rağmen beni her sabah altıyı on geçe aynı vapura, kendi yanına çekebilecek kadar güçlüydü gizemi. Sanki denizle aralarında kimsenin algılayamayacağı derinlikte bir bağ vardı da bu yüzden gözleri sürekli dalgalardaydı. Deniz kızlarını andırıyordu. Eğer bir kurgusal karakter olsaydı kesinlikle Küçük Deniz Kızı Ariel olurdu.

"Günler geçti ve sen bana hâlâ ismini söylemedin. Ya ismini söyleyip kurtul ya da sana bulacağım hitaba katlan, seçim senin."

Ağzını açmayacağını biliyordum fakat şansımı denemekten zarar gelmezdi. Dakikalarla birlikte onun sessizliği de uzadığında derin bir nefes alıp bakışlarımı önüme çevirdim.

"Sen bilirsin, deniz kızı."

Mevsim, iklim yahut hava durumu fark etmezdi. Gizemini çözene dek onunla bu vapurda buluşmaya devam edecektim.

O istese de istemese de...