Description
Merhaba, ben Alya. Çok gıcık kaptığımdan olsa gerek çevremdeki çoğu insan bana "Prenses" der. Çünkü prensesler gibi şık, hanım hanımcık, güzel ve terbiyeliymişim. Hıh, siz öyle sanın! Bunlar benimle aynı cümle içinde bile kullanılamaz. Ben aslında pijamalarım, dağınık topuzum, sürekli takip ettiğim maçlarım, futbol oyunlarım ve çemkirgenliğim ile çok mutluyum ama ne yazık ki bütün bu mutluluklar babamın iş ortağının oğlu Burkay'ın, benim evdeki eringeç pofuduk halimi görüp bana 'Çakma Prenses' lakabını takmasıyla son buldu. * "Sana neden prenses dediklerini anladım. Külkedisi gibisin sen. Okulda prenses, evde erkek fatma oluyorsun." dedi ve güldü. "Ben, erkek fatma değilim." dedim. "Haklısın. Aslında, senin lakabın prenses olduğundan Çakma Prenses daha uygun olur." * "Yapma." dedim. "Neyi ?" dedi. "Önce bana umut veriyorsun. Beni düşünüyormuş gibi yapıyorsun. Sanki bi' umut varmış gibi. Beni daha da kendine bağlıyorsun. Sonra bir anda bırakıyorsun ve ben düşüyorum. Hem de öyle bir düşüş oluyor ki yaralarım çok uzun süre kabuk bağlamıyor. Çünkü bir yaram kapanmadan yeni bir tanesi açılıyor ve ben bu yaraların açılmasına izin veriyorum. Ben yeniden ve yeniden düşüyorum. O yüzden yapma. Bana böyle davranma. Beni kendine bağlama. Kalbimi kırma." * "Hani sürekli düşüyorum demiştin ya... Ben, artık seni düşürmek istemiyorum. Düşeceğin zaman da tutmak istiyorum."
♛ 1 ♛
