Description
Atlas dünyanın yükünü sırtlar, Deniz tüm gözyaşlarını yutup sonsuzluğu kutsar, Poyraz içinde tuttuğu her türlü sırrı kuzeyden yüreklere taşır. Soğuk, sonsuz ve ağır. Herkesin özünde bu yok mu? Ben çığlık atamadığımı zannediyordum. Boğazımda birikenler herkeste var zannediyordum. Halbuki sadece buna iznim yokmuş. Kendime izin vermiyormuşum. Kendi sınırlarımda olan yürüyüşüme eşlik eder misiniz? °°° "Bu hayatta herkes yumruk yemekten korkar ama atarken tereddüt etmez." dediğinde lafı nereye getireceğini bilemeyerek ona bakmıştım. "Sen tam tersi, yumruk yemekten asla korkmuyorsun. Darbelerden çekinmiyor, onları tüm gücünle göğüslüyorsun. O kadar cesursun ki! Ama iş yumruk atmaya gelince karşındaki insanı kırmaktan çekiniyorsun. İnsanlar senin yapamayacağını düşünüyor, yapmak istemediğini görmüyor." Burada yine duraksamıştı. "Yumruk atmayı öğrenmen gerekiyor." Onu aynaladım. "Yumruk atmayı öğrenmem gerekiyor." °°°
KISIM I: ATLAS
