Proloog (deel1)

Wat als je, wanneer je na school op je gemak naar huis wandelt, opeens in een auto wordt gesleurd en ze je meteen een doek met een verdovend middeltje in de mond proppen, waardoor je niet om hulp kunt roepen en -nog voor je kunt zien wie jou dat aandoet- bewusteloos raakt?

Vervolgens wordt je wakker in een koude, vochtige cel zonder ramen en krijg je amper eten, laat staan een verklaring voor wat er gebeurd? En dit net zolang tot je breekt en alle hoop hebt opgegeven? Tot je zo mak als een lammetje bent en alles doet wat ze je vragen, in de hoop op vrijheid?

Dat is precies wat mij overkwam.