Description
1 Haziran 1998 İstanbul 'un en nezih, en güzel semtlerinden birinde lüks bir villada yaşayan 'Onurlu' ailesi diğer sabahlardan farklı bir sabah geçiriyordu. Henüz daha dört yaşında olan Begüm, her zamanki gibi uyanır uyanmaz anne ve babasının yattığı odaya girdi. Girdiğinde annesi yatağın yanında halının üzerinde yatıyordu. Begüm annesini yatağa geri koymaya çalıştı. Gücü yetmediğiden babasını uyandırdı. Babası kalkar kalkmaz soluğu Begüm' ün annesi Beyza Hanım' ın yanında aldı. Beyza Hanım' ı yatağa koyarken burnundan kan geldiğini gördü. Hemen ambulansı aradı. Çok geçmeden ambulans geldi. Kenan Bey (Begüm' ün babası) Begüm' ü halasına bırakıp hastaneye gitti. Fazla sürat yaptığından kaza yaptı. Kenan Bey 16 saatten sonra nihayet gözlerini açmıştı. Hemen ayağa kalkmaya çalıştı ama yaraları derin olduğu için açısına yenik düştü. Doktorlar görmüş olacak ki hemen odaya girdiler. Seyrek bir muayeneden sonra tam çıkıyorlardı ki Kenan Bey bir doktoru durdurdu. "Beyza Onurlu burada mı?", dedi. Doktor dosyalarını biraz karıştırdıktan sonra Kenan Bey'in yüzüne bakarak cevap verdi, "E-evet barda-" Kenan Bey hemen doktorun sözünü kesti ve "Beni hemen karımın yanına getirin." ,dedi. Doktor tekrar konuşmaya başladı, "Efendim Beyza Hanım buradaydı ama o-" Kenan Bey söze atıldı, "O ne?!" ,dedi. Doktor derin bir iç çekerek "O öldü."... Doktor sözü söyler söylemez oda da ölüm sessizliği oldu. Kenan Bey bir yandan donuk gözlerle duvara bakıp bir yandan da ağlıyordu...
Geçmiş
