1.Bölüm || İlk gün.

Aynaya doğru yürüdüm. Arkadan bana bakan kızgın gözlerini görmezden gelmek imkansızın eş anlamlısıydı. Ama aynadan ona bakıp konuşurken biraz yumuşamasını umdum.
"Baksana," diye salakça bi başlangıç yaptım. "Ne kadar farklıyız? Sen Gece Karasısın Ben Şafak Kızılı." Dediğimde küçük bir tebessümle;
"Bizden iyi bir çift olmaz gibi?" Dolu gözlerimle onayladım onu. Ama ben yinede kabullenemiyorum peki neden?
•••
"Salaksınız, ikinizde birbirinizden salaksınız." Cansunun öfkeli sesi beni daha çok üzüyordu sadece."İkinizinde birbirine ihtiyacı var. Onun bittiği yerde sen varsın Duru. Sana ihtiyacı var. Ona ihtiyacın var."
O haklıydı. Ona ihtiyacım vardı. Bana ihtiyacı vardı. O bittiğinde ben vardım. Ama önemli soru; Şuan Bitiyormuyuz?