Start Reading
Description
Resmederken ki hislerini hatırladı genç ressam. Balerinin sarıya boyanmış saçlarının dağılmış hali, elbisesinin yer ile bütünlenmiş göz alıcı eteği ve balerinin yüzünü saklamadan karşısında ağladığı o ilk an. Yaşarken gözleriyle zihnine kazımıştı bu anıyı. Şimdiye döndüğünde ise tuval üstüne sürülmüş boyalar halindeydi. Ne o anı geride bırakmış ne de o anda kalabilmiş bir ressamın eseri haline gelmişti bu. Fakat yıllar boyu acı içinde sakladığı bu anı, kapısının önünde bulduğu şeyle tekrar zihnine saplanmıştı. Üzerinde onun adı yazan bir kutu...
prologue
Continue Reading on Wattpad