prologue

Resmederken ki hislerini hatırladı genç ressam. Balerinin sarıya boyanmış saçlarının dağılmış hali, elbisesinin yer ile bütünlenmiş göz alıcı eteği ve balerinin yüzünü saklamadan karşısında ağladığı o ilk an. Yaşarken gözleriyle zihnine kazımıştı bu anıyı. Şimdiye döndüğünde ise tuval üstüne sürülmüş boyalar halindeydi. Ne o anı geride bırakmış ne de o anda kalabilmiş bir ressamın eseri haline gelmişti bu.

Fakat yıllar boyu acı içinde sakladığı bu anı, kapısının önünde bulduğu şeyle tekrar zihnine saplanmıştı. Üzerinde onun adı yazan bir kutu...