BÖLÜM 1: EN KARANLIK GECE

Her gece güne doğar, her sis dağılır, fakat bir gün, ne içimdeki gece kendini güne açtı, ne ruhumdaki sisler dağıldı. Alıştım dedim kendi kendime, sana da bu reva görülmüş, alış artık dedim. Alıştığımı sandım, ben acıyı kendime hak saydım. Ben hüznü, gecelerime misafir saydım. Ben göz yaşını, kendime kana kana içebileceğim bir ırmak saydım. Her şeyden önemlisi, ben herkesi böyle sandım. Şimdi ne geceler gün ne gün aydın geçiyor. Çünkü ben günü gece, geceyi acılarım için gün saydım.

•Güvenin her türlüsü, yıkım getirir beraberinde.