1

Koyu gri bir halat vücudumun her yerinde. Bana musallat olmuş gitmek bilmiyor. Yumuşak bir dokusu var. Bazen hissedemiyorum bile. Zamanla değişip sıkılaşıyor. Dikenli bir hâle geliyor. Canımı yakıyor. Çok yakından şahit oluyorum o acıya. Avazım çıktığı kadar bağırıyorum, duyan yok. Göremiyorum etrafı, tanıyamıyorum kişileri. Kimim ben? Kim onlar? Bana mı bakıyorlar? Neden bakıyorlar? Garip miyim? Yoksa nefret mi ediyorlar benden? Bilmiyorum.

Kör olmanın verdiği hissiyatı gözlerim etrafı görüyorken anlayabiliyordum ben. Evet, sana bakıyorlar kahverengilerim. Oysa sen var olmamışsın. Babam yanı başımda. Fakat o yok.

Anne.

Anne!

Annem öldü benim. Peki neden yanımda hissediyorum? Yanımda uzanıyor, saçlarımı okşuyor ve yanağıma küçük bir buse konduruyor. Beni dizlerine yatırıp uyutuyor. Öldü o lâkin burada.

Ben, Lalisa Manoban.

Beni bu hâle kim getirdi? Bana bunu yapan ve yaşatan şey de ne?

En önemlisi, etrafımda sürekli olarak gördüğüm o gri saçlı çocuk da kim? Kemikli elleri sanki sürekli arkamda. Vücuduma bağlanan o ipi çıkartıp parçalamak için tam arkamda.

Ve sen, katıl bana.

Ellerini bağla.

Bu hakiyenin ebesini değiştirmeme yardım et.

Yardım et!