UMUDUN GÖLGESİNDE

Kırk sekiz, kırk dokuz ve elli.
Adım sesleri kesildiğinde yani
ellinci adımın sonunda tam önündeydim. Bakışlarım ela gözlerine diktim. Yumruk yaptığım ellerimi daha da sıkarken dakikaların bizi esir almasına izin verdim. Sıcak nefesi suratıma çarparken dudaklarını ıslattı.

"Gözlerime baktığında kimi görüyorsun?" dedi.

Genelde rengi için odakladığım bakışlarımı bu sefer birini görmek için ayarladım. Gözlerimi hafifçe kıstım. Ela gözlerine yansıyan görüntü bendim. Onun gözlerine baktığımda kendimi görüyordum.

"Gözlerimdeki haykırış dolu çocuğun yardıma ihtiyacı var."

*Umudun gölgesini arayan ruhların hikayesi. Her arayışın bir buluşu vardır.*