Description
Hiç aklımdan çıkmıyor, duvar köşesine sinmiş çaresizce kollarımla çıplak vücudumu örtmeye çalışırken bir yandan da saçlarımı okşayan Şeytan'ın ninisini dinliyordum. Sesi çok güzeldi ama ağabeyimin sesini bastıracak kadar değil. Şeytanın bana bakan günah dolu gözleri nefretle kısılmıştı. İnsanlara olan nefreti beni bile kölesi etmişti. Ben o gece annemden nefret ettim, beni yanlız ve çaresiz bıraktığı için. Ben o gece babamdan nefret ettim, onun nefret dolu gözlerinden ve kin dolu sözlerinden... Ben o gece nefret tahumlarını vücuduma serpen ağabeyimden nefret ettim. Ağlamama, bağırmama rağmen vücudumda sonsuza dek yer eden izlerden nefret ettim. Ben o gece Tanrı'dan ve yarattığı her şeyden nefret ettim. Kelimelerden nefret ettim. Nefret ettim Lavinia, sadece nefretle dolu tüm hücrelerim. Biraz sevgi aradım biraz umut ama yoktu. Var olan şeyler kelimelerdi. Beni nefrete boğan kelimeler. Ben o lanetli gecede ölmeliydim. Odamın bir köşesinde cansız bedenim, bana ait olmayan iğrenç izlerle. Ya da abim ve ya babam bedenimi bir çöp kutusunun yanına atıp gecenin sessiz gözyaşlarına bırakmalıydı. Ondan sonra yoldan geçen biri beni fark edip polisi çağıracaktı. Polis vücudumda ki izlere bakıp tecavüze uğradığımı anlayacak ve kanıt için bedenimden bir parça koparıp otopsi yapacaktı. Ama öyle olmadı...
TANITIM
