Prolog + wprowadzenie

-Przepraszam...- wyszeptałam, czując, jak moja wilczyca drapie mnie od środka.

Szybko odwróciłam się i pobiegłam w przeciwną stronę, nie powstrzymując już łez. Uporczywie ignorowałam dziwne uczucie w klatce piersiowej, które rosło z każdym kolejnym krokiem.

Przecież to nie może być on, prawda?