Description
"Bana inanmıyorsan karına sor. Arya söylesene sende gerçekleri" Sarp daha fazla konuşmasına izin vermemek adına yanına gitti. Yumruğunu geçirip onu bayıltmadan önce söylediği şey " Bir şerefsizin sözüne kanacak değilim" Olmuştu. Ardından herkesin gözü önünde karısına olan güvenini göstermiş ve yalanların sevgisinin önüne geçmesine izin vermemişti. Sarp adamı yere atar atmaz arkasını dönerek karısının elinden tuttu ve onu arabaya götürdü. Bu gece bu kadar saçmalık yeterdi ve başkalarının karısına olan saçma sözlerini duyup ne kendisini nede karısını üzmek istemiyordu. Arabanın kapısını karısı için açıp eline küçük bir buse kondurduktan sonra oturmasını bekledi, kadın çok durgun bir halde karşısındaki adamı izliyor, başka birşey yapmadaktan aciz kalıyordu. Yol boyunca kimse konuşmamış ama Arya kendi içerisinde büyük bir kavgaya girmişti. Kocasının en ufak ihtimali verip aklının ucundan bile geçirmediği gerçeği bu gece ona söyleyecekti zira gerçeklere birdaha hiç bu kadar yaklaşmayabilirdi. Ama kocasının duyduğu herşeye rağmen sergilediği bu tavır onu geri çekiyor ve güzel hayatlarına gerçeklerin üstünü örterek devam etmeye sürüklüyordu. Sarp'ın kapıyı açmasıyla evlerine girdiler. Yol boyunca bırakmadığı karısının elini çekiştirip üst kata kendi odalarına götürdü. Sarp sonunda karısının elini bırakmış ve üzerini değiştirmek için dolaba doğru yönelecekken Arya kolunu tutmuştu. Nasıl söyleyeceği hakkında bir fikri bile yoktu. Daha önce kurduğu senaryolardan çok daha farklı, hiç beklemediği bir anda çıkmıştı gerçekler yola üstelik tam da söylemekten vazgeçmişken. Sarp kolunu tutan karsına döndü. "Sana birşey söylemem lazım" Elini karısının güzel yüzüne koyup endişesini gidermek ister gibi konuştu. " Güzelim biliyorum kafana takıldı ama söylediği hiç-" "Doğru"
KİTAP
