Description
‘’Aşk iki kişiyle oynanırdı ve her zaman iyi olan kaybederdi.’’ O kaybetmişti. Sevmişti çünkü, gereğinden fazla. Mısra, üst düzey utangaç, sadece ve sadece yakın olduğu kişiler arasında çenesi bir türlü kapanmayan, fazla neşeli ve hareketli, kendini her koşulda rezil etme yeteneğine sahip, alabildiğine inatçı bir genç kız... Bu berbat özelliklerinin bir tanesi de aşık olmak, bir kişiye normalden çok bağlanmak. ‘’İnsanoğlu sevdikçe bağlanır, bağlandıkça sever, sevdikçe üzülür.’’ Mısra biliyordu bunu, saplantı haline getirdiği çocuk ani bir kararla okul değiştirdiğinde net bir şekilde öğrenmişti. Onu unutabilmek için birçok kişiye aşık olmayı denemişti fakat başarılı olamamıştı, ta ki onu tanıyana kadar: Efe Çağlar. Efe sessiz, içine kapanık, Mısra kadar olmasa da utangaç, arkadaşları arasında sevilen, komik, Mısra’nın alışık olmadığı, farklı biriydi. Peki ya Mısra onu tanıdıkça tekrar üzülüp acı mı çekecekti? Yoksa birdenbire hayatına giren bu çocuk ona iyi mi gelecekti? Bunu zaman gösterecekti.Ama emin olduğu tek şey onun da gitmesini istemediğiydi. O da giderse? Ya Efe de giderse? İşte bunu kaldırabileceğinden emin değildi.
#1
