një¹

"Yah! Park Jimin!"

Sinirle gerçek adımı seslenen oğlana döndüm. Bundan nefret ediyordum.

"Benim adım Park Min Ji! O lanet çeneni kapat."

Gülerek yanıma geldiğinde nasıl olur da onu tüm okulda sadece benim gıcık bulduğuma inanamadım. O yalnızca sınav dönemlerinde çekilebilir oluyordu.

"İsimlerimizin neden aynı biliyorsun değil mi? Kaderimiz de bir olsun diye."

Gözleri yok olana kadar güldüğünde sinir katsayımın arttığını farkettim.

"Nedeni annelerimizin çok iyi arkadaş olması." ve ben bundan nefret ediyorum.

+++++++

'Senin hakkındaki bütün ilklere sahibim.'