Description
Ayaklarım yerle temasını keserken kolumu yüzümden çektim. Dengemi sağlayamıyordum çünkü tutunacak bir yerim yoktu, ellerim ve ayaklarım yer çekiminden habersizdi ama aynı şey gözlerimden akan burnumun ve kulaklarımın aksine tuzlu olan gözyaşlarım için geçerli değildi. Eddie'nin adımı çağırıșını duyduğumda en son ne zaman kendimi yerin soğuk kaldırımında bulmuştum bilmiyordum ama bildiğim tek şeyin çekik gözlerinin her zamanki nötrlüğünün aksine korkunun rengine büründüğüydü. Onun, böyle birden fazla duyguya sahip olduğunu bilmiyordum, olduğundan daha beyazdı. Saçları alnına düşmüştü ve ben yorgun gözlerimi daha fazla açık tutamadığım için kendime kızdım. Daha fazla bakmak istediğimi fark ediyordum, onu burada bırakmak gibi saniyelik bir düşüncenin pişmanlığı vardı. "Nefes al," "Ve benimle kal."
story about
