Description
Yine aynı yerdeyim...Umutlarının bittiği,hayallerinin hiçe sayıldığı yerdeyim.Aynı odadayım. O soğuk ve kasvetli odada.Ben herzaman yalnızdım,her zaman...Kimsenin görmediği kızım ben.Hayalet kız. Evet bu tanım tamda bana göre.Eğer birgün onları bulursam kendilerine aynen şöyle diyeceğim "Siz beni çıkmayan bir sokağa hapsettiniz ve bana yolun açık olsun dediniz." -------------------------------------------------------------------------------- 16 yaşındaki Dolunay kaçırıldığı günden beri ailesininin kim olduğunu bilmiyor.Ve bir erkek lisesinde hizmetçilik yapıyor.Bu onun için zorunlu bir görev.O kendini karanlık bir odaya hapsetmiş.Ve o odada ışık elinin altında olsa bile açmıyor çünkü korkuyor. Yine kaybetmekten korkuyor.Ve birgün okulda yeni kurallar çıkıyor.Birde yeni öğrenci...ve böylece Dolunay'ın hayatı bir anda alt üst oluyor.Dolunay'ın tek suçu masallara inanmaktı.Küçükken kimse ona masal okumazdı.Oda gizlice kütüphaneleri gidip okurdu.Bu yüzden hep masallar gibi bir hayatı olsun isterdi. Hep mutlu sonla biten.Herzaman iyilerin kazandığı.Ama bu gerçek hayat burda iyiler değil güçlüler kazanırdı.Dolunay artık umutları yoktu.Onun artık sadece bir isteği vardı.Son bir umut...Son Umut Bu umudu arayanların öyküsü... Bu sessiz gibi görünselerde içinde fırtınalar kopanların öyküsü... Bu yaralı kalplerin öyküsü... Bu BİZİM öykümüz.. Şimdi size sadece bir soru soracağım: "UMUDU BULMAYA VAR MISINIZ?"
♡ ÖNSÖZ ♡
