Description
Herkes, her şey inkar eder. Dudaklardan dökülür bir bir itiraflar, iftiralar. Dilden gelenler firar eder iki saklı diyardan. Her doku, her hücre bir pay çıkarır kendine. Gözler bile yalan söyler. Ama gözlerin içinde barındırdığı, göz kapaklarının sakladığı o gözbebeği asla yalan söylemez, inkar etmez. Nefreti de sevgiyi de en saf hali ile gösterir. Tabi bir de Aşkı.. "Kando!" diye bir kez daha bağırdı. Sesi en az yüzü kadar sertti ve kuvvetliydi. Köpeğin yavaşladığını gören adam da hızını azalttı ve çalılıkların arasına daldı. Köpek bir şeyi kokluyordu ve bu durum karşısında silahını çekti adam. Emniyeti açtı ve uzun, ince, biçimli işaret parmağı tetikte oyalanıyordu. Tek bir harekette hiçbir şeyi düşünmeden o tetiğe basacaktı. Ardından bir inleme duydu ve silahı avucunun içine daha da bastırıp, tetikteki parmağını konumladı. Biraz daha yaklaştığında yerde yatan canlının bir insan olduğunu anladı ama karanlık ve ağaçların gölgesi görüşünü engellediği bedenin bir kadına ve ya bir erkeğe ait olduğunu seçemedi. "Lütfen.. Lütfen bana zarar vermeyin.. Ben.." duyduğu ses bir kadına aitti. Naif, kısık ve korku dolu ses yerde yatan bedene aitti. Hasımlarının bir oyunu olabilirdi. Etrafına bakındı ama her hangi bir hareketlilik göremedi. Biraz daha yaklaştı ve kadının gözlerini kapatan göz kapaklarını ve kenarından kan sızan aralık dudağını gördü. Bakışları kadını süzerken anlam veremiyordu yine. Köpek de huysuzlaşmış genizden gelen, ağlamaklı sesler çıkarıyordu ve arada adama bakıp hırlıyordu. Kadına tekrar döndü. Üzerindeki kıyafetler yırtılmıştı, daha doğrusu parçalanmıştı. Kaşlarını çatıp, daha dikkatli bakarken arkasında hissettiği hareketlilik ile ışık hızında arkasını dönüp tetiğe bastı ve o gür, sert ses ormanda bir kaç kez daha yankılandı.
Gözbebeğindeki İtiraf
