Prolog

Jane Mirelle Allen Zawsze dostrzegła i czuła więcej niż inni i chodź bynajmniej swoich zdolności nie eksponowała zanadto, to ludzie mają niesamowitą zdolność do szybkiej identyfikacji "odmieńców" a jeszcze lepiej wychodzi im wykluczanie i nękanie ich za owe różnice... Cóż ludzie w poczuciu zagrożenia robią okrutne rzeczy. Dlatego właśnie Gdyby ktoś poprosił Jane Mirelle Allen by w jednym słowie opisała swoje dotychczasowe życie zapewne użyłaby do tego określenia "samotne", chodź mogłaby zawachać się przez chwilę nad słowem "tragiczne", ono jednak mogłoby zanadto karmić jej wrodzony dramatyzm. Cóż takich słów użyłaby zanim poznała ich...podobnych jej dziwadeł, ludzi, którzy jako jedyni w całym wszechświecie mogli ją zrozumieć i zaakceptować... Pokazali jej natomiast , że to z czym tak naprawdę muszą mierzyć się odmieńcy tacy jak oni, to nie szkolne dramaty i społeczne odrzucenie...ohh nie, to są sprawy błachę, nie istotne. To z czym mierzą się "widzący" to... śmierć i zło w najczystszej postaci, balansowanie na krawędzi życia i śmierci, cierpienie i strach... Któż mógłby pomyśleć, że to w obliczu takich zagrożeń można doznać katharsis, poczuć prawdziwie szczęście i zacząć żyć?
To opowieść o dziewczynie, którą odnalazło jej przeznaczenie i na zawsze zmieniło jej życie...