Description
"Bana ölmeyi öğret bu gece adam. İlmiği boynuma değilde ruhuma geçireyim, bitsin bu ızdarap dolu yalnızlık." İçimde ruhum çığlık çığlığa yalvarırken dudaklarımdan dökülen acı dolu bir fısıltı oldu. Namluyu anlımdan çekerek kendi şakağına dayadı bu sefer. Bakmaya kıyamadığım gece kadar siyah gözlerini sönük yeşil gözlerime sabitledi. "Unuttun mu, Kızıl?" dedi dudağı hüzünle yukarı kıvrılırken. Acıma şahit olan bütün çığlıklar susmuş duyulabilen tek fısıltı ilişti kulaklarıma. "Bizim yalnızlığımız iki kişilik." Dudaklarıma kefen olan dudaklarını kendi göz yaşlarımla yıkadım. Akıttığı her göz yaşında öldüm. Bana öldürmeyi öğreten adam bu gece ölmeyi öğretti. Herkesi barındıran bu şehir bir bizi kabullenemedi de iki beden bırakti bir mezara. ~ "Aşk ölümden daha yüce olabilir mi?" *** ©Tüm hakları tarafımca saklıdır.©
KATİL
