Description
|TAMAMLANDI| O; benden gizli bir Azade. Ben ise; kendimden gizli, onun savunmasız esiri... ----- "Lütfen beni rahat bırak!" diyerek çığlık atarken, bir yandan da yanından geçtiğim binanın bahçesine girdim. Kirlenmiş ve bazı yerleri kırılmış çitlerin arkasına geçerken, beni fark etmemesi için bildiğim tüm duaları içimde okuyordum. Sokakta yakılanan tok adım sesleri duraksadı. Etrafta hiçbir ses yoktu. Daha öğlen saatleriydi, nerede bu insanlar? Korkudan bedenim, rüzgârla buluşan yaprak gibi titrerken; adım sesleri her geçen saniye arttı, arttı, arttı... Sonra durdu. Aklıma bana yapacağı şeyler bir bir düşerken, aşık olduğum o erkeksi, gür sesini duydum. "Mila! Sana zarar vermeyeceğim. Sadece senin canını acıtacak kadar çok seveceğim. Her neredeysen hemen çık, yoksa işler hiç istemediğim yerlere gidecek!" Dudaklarımdan firar eden hıçkırıkla hemen elimle dudaklarımı örttüm. Harelerimin süslediği göz yaşlarım yanaklarımı esir aldı. İçimden 'lütfen beni duymamış olsun' diye sürekli tekrar ederken, bir yandan da beni bulmaması için Allah'a dua ediyordum. Saç diplerimde hissettiğim sızıyla, acı bir çığlık attım. Önceden beni şefkatle saran eller, şimdi bana acı çektirmek için herşeyi yapıyordu. Saçlarıma dolanan eller beni bahçeden sürükleyerek çıkartırken, birilerinin bana yardım etmesi için çığlık atıyor, bağırıyordum. Sırtımı göğsüne yaslayıp ellerini belime sardı. Kulağımın dibinde hissettiğim ılık nefesiyle tüylerim diken diken oldu. "Sen benim miladımsın Mila. Ben seninle yeniden doğmuşken, tekrardan cehenneme dönemem." |Şiddet içerir!| ----- *Hikâyenin tüm hakları bana aittir. Her hangi bir (ç)alıntı durumunda gerekenler yapılacaktır. Başlama Tarihi: 14 Temmuz 2019 Bitiş Tarihi: 18 Eylül 2020
|AZADE|
