Rozdział 1

Żyję po to by, smakować,by szaleć,by oddychać,by stworzyć coś nowego.Coś co zapiera dech w piersi.
Moje życie nie jest już idealne. Zniszczyłam je ....sama. Krążę po labiryncie wspomnień w mojej głowie. Jednak po pewnym czasie nie mogę się obudzić zapadam w śpiączkę, w której śnie o swoich wspomnieniach. To mnie powoli zabija. Jedyna rzecz,które mnie uratuje to zrozumienie,że to co się dzieje w moim życiu to nie sen to rzeczywistość. Jestem zasłonięta przez moje wspomnienia,które dzień po dniu stają się coraz bardziej niebezpieczne i okrutne.