.

Antonina Liszka miała poważny problem z ludźmi.
Nie tylko tymi bliskimi, lub tymi którzy złamali jej serce. Ogólnie z wszystkimi.

Szkolna harówka zajmowała jej głowę bez przerwy, skutecznie zagłuszając ból istnienia, niewymówioną samotność i tęsknotę do osoby, która nigdy nie będzie jej.

I nagle, tak po prostu, szkoła się kończyła.

Nie ma egzaminów, do których mogłaby się przygotować, przedmiotów, których mogłaby się uczyć na zapas, ani lektur - nudnych jednak będących jakąś formą zajęcia.

Nadeszły wakacje - czas relaksu, spokoju, odreagowania po maturach i ładowania energii na następne męczące lata!

Tylko jeden miesiąc, zanim znów będzie mogła rzucić się w objęcia błogiej pracy.

Jednak rany na rękach już zaczęły robić się coraz głębsze i głębsze.