dünümü bugünden ve beni senden ayıran zambaklar

ölülerden korkma, demişti büyükannem. kalbini ve kulaklarını ve ruhunu dört aç demişti. biz farklıydık, bunu hep biliyordum. daha farklı olduğumu anlamam çok uzun sürmemişti.

acımasız ve kindar bir dünyada farklı olmak, tüm farklılığıyla yapayalnız olmak zordu.
küçük sığınağı dağılmak üzereyken ve pabuçlarının eflatuna dönük olduğunu bilmezken yaşamak Sehun için zordu.
sonra eflatun gelip onu buldu, zambak kokuyordu.

üçleme.