karakteler

Ormandaydim uzerimdeki beyaz elbiseyle sadece kosuyordum o sesi duydum 'benden kurtulamassin karicim ne kadar kacarsan kaç seni hep bulacagim' korkum daha da artmişti uzerimdeki beyazzz elbise kirlenmişti. Ama bu benim umrumda bile değildi kaçmam lazimdi azrailimden bana çarpan ağaclari umursamiyordum onume cikan uçurumla durdum şimdi ne yapacaktim Arkami donup burdan uzaklasacakken Poyrazi gordum alayla siritiyordu bana bakip 'ne yapacaksin karicim yine ellerime kendin geleceksin' bu sefer olmayacakti bu sefer kurtulacaktim onun elinden ne olursa olsun uçunda ölüm dahil olsa kurtulmak için yapacaktim ona baktim 'yaniliyorsun Poyraz bu sefer olmayacak bu sefer kendi ellerimle sana gelmeyeceğim' uçuruma doğru yuruyordum poyrazin endiseli sesini duyunca guldum 'uçurumdan mi atlicaksin? Öldürsün karicim yapma' 'merak etme korkmuyorum beni zaten yaşarken yuzlerce defa öldürmediniz mi bu benim son ölümüm olacak kurtuluyorum işte senden ailemden herkezden ama merak etme obur dunyada yuzunuzu bir kez daha gormemek için sizi affediyorum' kendimi uçurumdan birakacakken poyraz tuttu kolumdan 'bu kadar kolay olemessin karicim