Description
Τα μάτια του είχαν πάρει μια περίεργη λάμψη και το μόνο που ήθελα ήταν απλά να με κρατήσει κοντά του... Μα κάτι τον κράταγε πίσω.. "Δεν σε πιστεύω γαμω, κοίτα με στα μάτια και πες μου να φύγω! Πες μου πώς δεν με αγαπάς! Πες το! Θέλω να το ακούσω να το λες!" Φωνάζω μη μπορώντας να ελέγξω τα λόγια μου πλέον, και κοιτώντας το ανέκφραστο πρόσωπο του. "Είσαι σκέτη αηδία.. ποτέ μου δεν σε αγάπησα. Μάζεψε τα πράγματά σου, ελπίζω να έχεις φύγει ώσπου γυρίσω..." Η φωνή του βραχνή και ήρεμη, με πέταγε λες και ήμουν ένα σκουπίδι. Με έδιωχνε όπως και όλοι όσοι είχα στην ζωή μου. Το βλέμμα του ψυχρο, κρύο, λες και ήταν κάποιος ξένος, λες και δεν ήταν ο Αλεξ μου... Όλα όσα είχα ζήσει μαζί του πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου σε διάρκεια δευτερολέπτων. Ένιωσα την καρδιά μου να σπαει και να γίνεται χίλια κομμάτια. Χιλια κομμάτια τα οποία θα αγαπούν χίλιες φορές περισσότερο εκείνον. Δεν είχα ξανανιώσει τέτοιου είδους απόρριψη από κανέναν.. μικρότερη θεωρούσα τους έρωτες χαζούς αλλά, ω Θεέ μου, που να'ξερα ποσο πολύ πονάνε. Στο μυαλό μου έτρεχαν τόσα πράγματα, είχα θολώσει και δεν ήξερα τι να πρωτοκανω.
Κεφάλαιο 1
