Description
I was 18 years old when my love for Trisha got deepen. Lahat ng sakit, mula noon ay sinarili ko at hindi ko alam kung ano ang halaga ng iba na kung saan nariyan lang sila. I was 21 years old when I felt so useless. Ngunit sadyang mapaglaro ang mga panahong lumipas, dahil ang pagdaan ng taon ay kay bilis at di mo na lang namalayan, sinapol ka na pala ng kapalaran para baguhin ang dati mong mundo o dati mo lang nilisan na panahon kung saan pabago-bago ka gaya ng putik na kapag nabilad mula sa mainit na araw ay titigas at kapag umulan naman ito'y lalambot at babalik sa pagiging putik na akala mo noon ay isang matigas na bato lang. Ngunit kailangan bang ganon ako lagi, pabago-bago gaya ng isang putik? After so many years had passed when I discovered the letter that she wrote for me. "Lhisitte, sorry, dahil naglihim na naman ako sa'yo...at kahit sabihin ko naman pala sayo...pero sorry pa rin kung hindi ko binalak na sabihin... by the way, masaya pala ako bes na...kahit na iniiwasan mo na ako...Lhisitte, sana patawarin mo na ako oh, at gusto ko lang sabihin...mahal kita bilang kinakapatid ko na. I love you a million times..." I cried and missed her, afterwards, I pushed myself to open my eyes and face the world and overcome the challenges that always have. Now, I've learned of my mistake, kaya hindi ko na pinakawalan ang taong nagmamahal sa akin ng buong tapat. -*-_*_-*- Date Published: May 5, 2019 Copyright©All Rights Reserved
Kabanata I
