Description
Ben amcamın açtığı enkazın altında kaldım. Ayağa kalkmaya çalıştıkça daha çok dibe batmayı öğrendim. Sürekli başkalarının söz hakkı olduğu bir hayatı yaşamayı öğrendim. Mardin sokakların da yürürken namusuma , aileme söz gitmesin diye başımı kaldırmadan saatlerce yürümeyi öğrendim. Kendimden önce başkalarını düşünmem gerektiğini öğrendim. Her şeyi öğrendim de bir kalbime söz geçirebilmeyi öğrenemedim. Belki de onu öğrenseydim diğerlerini öğrenmemek bu kadar canımı acıtmazdı. İki kardeş. Aynı AŞK. İkisini de umursamayan bir Adam. Bir kan davası, kimilerini mutlu ederken kimilerini uçurumun kenarına götürmeye zorluyordu. Kimin mutlu kimin mutsuz olacağına bile karar veremediğin bir şehirde kafanı eğip olanlara susup oturmak mı ? yoksa her şeyi göze alıp bağırıp çağırmak mı?
Hem-Dem
