Το πρωινό ξύπνημα

Καθώς έσερνε το σώμα μου στον τραχύ γεμάτο πέτρες δρόμο ένιωθα τα γόνατα μου να ματώνουν και την κοιλιά μου να πιέζεται, δεν με ένοιαζε ο πόνος, εκείνη τη στιγμή το μόνο που χρειαζόταν η σάρκα μου ήταν η δική του με έναν τρόπο τόσο αλλόκοτο και αφύσικο. Ήξερα πως αυτό που θα ακολουθούσε θα ταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα.