Zifiri Cennet'01

Onunlayken tuttuğum nefeslerin haddi hesabı yoktu.
Nefeslerimin hepsi bir olmuş benim katilim gibiydiler.
O nefes, beni yakıp kül ediyordu.

Güven sorunlarıyla boğuşan bir insan ne zaman anlardı birine koşulsuz şartsız güvenebileceğini?

Sosyal fobisi olan kendisini her seferinde kusurlu sayan bir kız ne zaman anlardı birine inanabileceğini?

O kusurlu, hastalıklı, cesaretsiz.. ailesinin gururunu sarsacak tüm kötü özelliklere sahip bir kızdı.

Ailesinin onurunu kırdığı düşünülüp dışarı attıkları, her gece acılarana sarılarak uyuyan gözleri yaşlı küçük kızdı.
Hala büyüyememişti.
Hala aile kelimesini duyduğunda geçmişinden kurtulamayan gözleri şişmiş kızdı.

Sonra bir gece o geldi. Z.A. harfleriyle kızın hayatına girdi, belki de hiç çıkmamak üzere.
Kendini Zifiri Adam yaptı. Küçük kızı büyüttü, Kahküllü Kıza çevirdi.

Ve cümlelerini zihnine yavaşça fısıldadı;
"Ben Zifiri Adam'ım. Kahküllü Kız'ın Zifiri Adam'ı."