Description
Kendini yalnız hisseden tüm küçük kız çocuklarına ve içindeki çocuğun karanlıkta kaybolasından korkan, kalbi atmayan ruh yığınlarına... *** İki farklı evrenden, birbirine uzanan paramparça eller... Kadının evreni ve adamın evreni. Adama tutundu kadın. Nereden bilebilirdi ki onu yok edenin karanlık olduğunu... Adamın sigarasından çıkan dumana takıldı kadın. Sustu. Sessizce kayboldu karanlıkta. Adamın gözlerine baktı bu kez. En derinlerdeki karanlığa. Onun karanlığına. Bir kez daha kayboldu karanlıkta. Bu kez etrafa baktı. Her yer karanlıktı, her yer boşluktu sanki. Bir şey fark etti kadın. O arafta sıkışıp kalan bir Araf'tı. Karan'ın Araf'ı ölmek istiyordu. Karan ise Araf'ını yaşatmak. Araf, arafta ölmüştü. Cennet ve cehennemin bir önemi yoktu. "Sen," dedi adam sigarasını içine çektikten hemen sonra. İçindeki zehir, dudaklarına uğradı. "Benim Arafımsın." Zehir, gökyüzünde kayboldu. Kadının adama diktiği gözlerine aşk bulaştı. Ruhu iki dudağının arasında esir kaldı. O da araladı dudaklarını ve adama baktı. Ruhunu, serbest bırakamadı. Onun dudaklarının arasında zehir yoktu ancak, içi zehir doluydu. "Ben Araf'ı Kızıl'a boyadım." dedi kadın. Adama yaptığı en büyük itirafıydı. Bilekleri gibi arafı da kızıldı. İkisi de sustu. Zehir, aralarına büyük bir duvar ördü... Aşılamaz duvarlar. İkisi de duvarı aşmak yerine, duvarı yıktı. Kadın atlarsa, adam da atlardı. Yazılma: 2018-2020 Yeniden yazılma: 2021-... (Bu platformda Kızıl Araf adı altında yazılan ilk ve tek kitaptır.)
KIZIL ARAF
