Prolog.

„Od kiedy skończyłam dziesięć lat, codziennie widzę swoją śmierć. Nie, poprawka. Ja ją codziennie przeżywam na nowo w innych wydaniach".

Boję się, że ta samotność w końcu odwróci się w moją stronę i biorąc mnie delikatnie za dłoń, poprowadzi ze sobą.
Boję się, że razem z nią nie dotrwam do świtu.

Na początku każda historia zaczyna się niewinnie, niemalże sielankowo. A potem nadchodzi chaos, który niszczy, szkodzi i burzy. I kiedy myślimy, że ten chaos działa bez sensu, to nagle... nagle okazuje się, że nawet w chaosie istnieją powody, konsekwencje i coś, co nadaje mu sens.

#1 umieranie (xd)

2014. W trakcie poprawek. 2021.