✵ prolog ✵

Rosła kobieta w ciemnogranatowej sukni i ciasnym koku, która patrzy na mnie z niesmakiem, spod małych, okrągłych okularów. Docierają do mnie jej słowa powiedziane z wyrzutem: ''Kolejny bachor do karmienia! Mam tego dość! Niech wszystkie zdechną z głodu!''. Dobry Boże, jeśli istniejesz to zabierz mnie stąd. Trafiłam do piekła...