Η αρχή

Αντε γαμησου είπε με το μόνιμο πονηρο βλέμμα που είχε...
Ποτέ μαζί σου είπα και γύρισα απο την άλλη,καταφέρνει να με νευριάζει
...........................
Με τράβηξε απο το χέρι με πήγε σε ένα δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου ενιωσα το χέρι μου να σφίγγεται ....Σταμάτησε να τρέχει με κόλλησε στο τοίχο και με κοίταξε βάθεια στα ματιά,είχε θυμό και φόβο μέσα του το έβλεπα σε όλο του το πρόσωπο
-Δε θα πεις πότε ότι σου είπα εκείνο το βράδυ,ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ?
...........
Τότε ήταν που κατάλαβα,οι σκέψεις μου έπεφταν σε αυτόν σαν βροχή από πεφταστέρια με αφηναν άναυδη κάθε φορά.