Description
'Lief toch, die kalfjes,' zei ik tegen Tom toen we voor de box met kalfjes stonden. Tom knikte, zijn duim verliet zijn mond niet. Zijn ogen waren gevuld met bewondering naar de grote lichamen van de lompe beesten voor ons. De ene zat onder de vliegen en de andere lag in zijn eigen stront. 'Vader vindt ze niet lief,' zei ik zonder een spier te verrekken. Ik was goed in zeggen dat het goed met me ging terwijl ik eigenlijk kon huilen en daardoor was ik ook goed in andere onzin verkopen die niet waar was. Toms blik schoot los van de kalfjes en hij keek me gefronst aan. 'Onze vader is namelijk slager,' ging ik verder. 'En dat betekent dat hij elke koe vermoord die hij ziet.' Toms mond was opengevallen en hij keek geschokt voor zich uit. 'Om ze daarna op te eten.' Er was lichte paniek in zijn ogen te vinden. 'Ja Tom,' zei ik. 'Onze vader is een moordenaar.' Toen wist ik nog niet dat koeien niet de enige organismen waren die mijn vader vermoorde.
de koeien
