Proloog

Het was vast geen onnatuurlijke reactie; één van totale paniek toen hij zichzelf die morgen in de spiegel zag. Hij was al achterdochtig toen hij zich zijn bed uit had laten glijden. Het matras was breder dan hij zich kon herinneren, hij moest zijn pyjamabroek omhoog houden met zijn hand omdat het ding zonder hulp afzakte, én zijn hemd hing los rond zijn torso, viel zelfs tot ergens halverwege zijn bovenbenen.
Hij voelde zich net een ballerina in een overmaatse jurk.