BY 0.1- Külden İbaret

Ruhumu yitiriyordum. Kalbim, suçluluk duygusuyla yanıp tutuşuyordu. Küçük bir rüzgarla savrulan yaprak misali güçsüzlüğümü koruyordum.

Beynimin saklı köşelerinde hep aynı an canlanıyordu. Sisli bir yerde kayboluyordum. Çoktan bilinmezliğe yol almıştım ve istemsizce bağırıyordum.

"Benim yüzümden!"

Oysa ki çok iyi biliyordum, geçmişin değişmediğini...

Geçmiş, acı vermekten ve mutluluğu eritmekten başka bir şey yapmıyordu.

⏳21.04.18⏳