Run

Sakura ağaçlarının önünde duran arkadaşıma burukça gülümsedim. Karşısında herzaman ki halimle dikilirken aslında ruhumun aldığı yüzlerce yarayı içten içe iyileştirmeye çalışıyordum. Dünyada umutsuzluk ve çaresizlik her yerdeydi. Kan gölü olmuş bir savaşın ortasında,hayatının son dakikasında,içine çekilen her nefeste. Ama en çokta insanın kalbindeydi.

En yakın arkadaşıma aşıktım. Çaresizlik kalbimi çoktan ele geçirmişti.