I. Porwanie

Czas biegnie zdecydowanie za szybko.

Jeszcze przed chwilą mogliśmy normalnie chodzić do szkoły, śmiać się, bawić i przeklinać matematyczkę. Choć, nie powiem, było to życie więźnia, mogliśmy nie bać się, że za chwilę meteoryt odbierze życie naszemu towarzyszowi.

A przez to durne kino świat stanął na głowie i krew nas zalewa, podczas gdy spokojnie siedzimy w komorze gazowej porwani przez kosmitów.

Ale od początku, cofnijmy się... dwa dni i dwieście pięćdziesiąt lat wstecz.

•••
Opowieść pisana z @_Aiguille