Κεφάλαιο 1

Λίγα λεπτά μετά ένα άρωμα αξ τρύπησε τα ρουθούνια μου και έκανε όλο μου το σώμα να ανατριχιάσει. Σήκωσα αργά και βασανιστικά το κεφάλι μου επειδή ακόμα κοιμόμουν όρθια και αντίκρισα το πιο όμορφο πλάσμα σε όλο το πλανήτη.

Ψηλός, γυμνασμένος...κάτι μπράτσα... Πωωωω! Γλυκιές φακίδες στο πρόσωπο που φωτίζουν το υπέρλαμπρο λευκό δέρμα του και τα κρυστάλλινα γαλάζια μάτια του.

Δεν προτιμώ τους γαλανομάτες αλλά αυτός είναι το κάτι άλλο!

<<Μην ενθουσιάζεσαι και πολύ...άπιαστο όνειρο. >>

<<Τι θες να πεις? >> ρώτησα τη Στέλλα μπερδεμένη.

<<Για τον Πέτρο Ξανθού. Αυτόν δεν κοιτούσες? Ε, σου λέω, δεν αξίζει τον κόπο. Είναι ωραίος, είναι κούκλος αλλά επίσης και πολύ μαλάκας. >>