Description
"Biliyor musun? Sen ağlayınca sana olan nefretim azalmak yerine artıyor." Bütün gece kor saçan gözleri doldu. Başını öne eğip gözlerini kapattı ve dizine yasladığı kollarını kaldırıp şakaklarına baskı yaptı. Mantıklı sebepler arıyor olmalıydı. Şu an ki görüntüsüyle ona acıyabilirdim, hatta dahası üzülebilirdim bile. Gözlerini tekrar açtığında biraz daha kırmızılaştığını gördüm. Az önce dolan gözleri eski haline dönmüş ve tekrar tenime nefretini dökmeye başlamıştı. "Ağlamaya devam et kız çocuğu. Bu evde seni kimse kollarının arasına alıp susturmayacak. Sen ağladıkça ben ne kadar güçlü olduğumu tekrar hatırlayacağım. Sen ağlamaya devam ettiğin sürece bu kavgalar sürecek. Nefretimi sıcak tutmam için ağlamaya devam et." Tek bir hareketiyle çöktüğü yanımdan yine tek bir hareketle kalktı. Yüzüme son bir bakış atarken söylediği onca şeyden sonra, uslanmaz zihnim anlık da olsa yüzünde merhamet aradı. Gözlerinde aradığım tek bir açık kapıya inat arkasını dönüp giderken paçasından ömrüm boyunca benliğime yapışacak kelimeleri düşürüyordu. O gece ruhuma ektikleri nefret tohumlarına can suyu verdiğimde yedi yaşındaydım...
Tanıtım
