~Giriş~

Bu satırlarımı ağlayarak kaleme alıyorum. Çünkü yaşadığım hayat değil, azap çemberi..

Bu azap çemberinde yaşadıklarım her ne kadar acı ve elem dolu olsada yılmayıp, aldığım darbelere rağmen, her zorluğa göğüs gererek, Allah'a ulaşma arzusu ile dimdik ayakta durmalı ve bu uğurda iman ile can vermeliydim.

Şuan hayatın acımasız insanları ile mücadele ederken, kendime akan gözyaşlarımı dost edindim.

Sizce bir insanın gözyaşları dostu olabilir mi? Ya da bir insan gözyaşlarını kendine dost edinebilir mi?