Bakir

"Ah, hayır ciddi olamazsın. Bunca zamandır senin en yakın arkadaşlarından biriyim ve hiçbir ilişkin olmadığını bilmiyorum öyle mi?" diye tekrar tekrar sorarken her seferinde gözlerini deviriyordu. "Evet senin düşündüğün şekilde bir ilişkim olmadı. Evet bilmiyorsun ama gerçek bu. Gerçek benim bu." dedi. "Aman canım iyi güzel hoş ama eli yüzü düzgün çocuksun neden diye düşünmüyor değil insan. Yoksa? Yoksa bir yerin mi eksik, kalk çabuk bir bakayım sana" dedim elimle kalkması için işaret ederken. Gözlerini kısarak bana baktı ve ağzıyla sabır dilenircesine bir şeyler yaptı."Beynim."dedi "Beynim eksik ondan böyleyim. Her şeyi eşimle yaşamak istediğim için beynim eksik" dedi ve büyük kahverengi koltuğun kenarından destek alarak ayağa kalktı. Gömleğini düzeltti, gözlerini kırparak yürümek için hareketlendi.

"Dur. Bunda yanlış bir şey yok. Sadece birazcık garip geliyor. Lisedeyken arkadaşlarıyla büyük sınıflardan aldığı çıplak kadın resimlerine bakan sen değilmişsin gibi. Ne güzel de rol kesiyorsun yüce Aras."diyerek ellerimi birleştirdim, her zaman nefret ettiği iğrenç gülümsememi yüzüme takarak bana dönmesi için bekledim.

"Pişman değilim güzel zamanlardı."
"Ama geçmiş zaman ve şimdiki zaman var. Şimdi olan şeylere pek karışma, senin ilgilenmeni gerektirecek bir konu değil."